θεοδαίσιος

θεοδαίσιος, ὁ (Α)·1. επίθετο τού Διονύσου

2. ονομασία μήνα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -δαίσιος (< δαίτης «ιερέας που διαμελίζει τα σφάγια» < δαίομαι «μοιράζω»), πρβλ. επι-δαίσιος].